Extreme makeover þættirnir á Stöð 2

Extreme makeover er að hefja göngu sína á ný á Stöð 2 núna í júlí. Fyrir þá sem ekki hafa fylgst neitt með þessum raunveruleikaþáttum, þá fjalla þeir um fjölskyldur í Bandaríkjunum sem detta í lukkupottinn með þeim hætti að hús þeirra er eyðilagt, rústað, rifið algerlega og nýtt byggt á einni viku. Þessir þættir eru búnir að vera í mörg ár og þáttagerðin sýnist mér ekkert hafa breyst. Sami kynnir, rúta og vinnubrögð. 

Þetta eru elskulegir raunveruleikaþættir þar sem fólk grætur í hverjum þætti, allavega tárast og góðverkin eru alveg á fullu. Þeir sem byggja húsið eru 100 manns eða meira og allt voðalega flott þegar upp er staðið. Á meðan er fjölskyldan höfð á hóteli einhversstaðar og getur fylgst með eyðileggingunni í gegnum skype.  Hún veit hins vegar ekkert hvað verið er að smíða og sér ekkert fyrr en húsið er tilbúið. 

Ég hef velt því fyrir mér hvort að enginn hafi orðið ósáttur við breytingarnar; húsið fellur ekki að smekk, herbergin ekki í réttum lit o.s.fr.v.  Sem getur vel verið en slíkt kemur auðvitað ekki fram í svona þætti.  Merkilegt hversu rík ein sjónvarpsstöð getur verið, að halda út svona gjafaþáttum ár eftir ár. Það er skollin á kreppa þarna úti en samt eru þessir þætti á fullu. 

Hvernig er samt hús sem byggt er í einum grænum hvelli á einni viku? Húsið er byggt með hraði og undir pressu og þegar hús er byggð svona hratt , getur þá ekki verið að eitthvað gleymist? Hvað veit ég, þetta virkar allt svo flott þegar upp er staðið. 

Hverju sem því líður þá er það svolítið annað sem hefur vakið athygli mína sem er hið samfélagslega.  Það hefur nefnilega komið fyrir að næstu nágrannar og ýmsir aðrir á sama svæði hafi fyllst af öfund vegna þessara flottu raunveruleikaþáttahúsa og neitað að eiga frekari samskipti við fólkið í þeim. Þannig hafi sumir einangrast félagslega.  

Svo er annað. Þegar fólk hefur búið lengi í litlu hreysi með biluðu baði og öllu hripleku; hvernig gengur því að sinna fallegu húsi með arin og allskonar íburði? Það þarf að viðhalda húsinu, þrífa það og halda því í horfinu. Hvað veit ég um það hvernig fólki gengur, en það er kannski ekki alltaf allt eins einfalt og auðvelt og það virðist í fyrstu. 

Það er annars alltaf hægt að kíkja á þetta til þess að gleðjast og tárast. Vasaklútaþættir. 

Eldhúsmartraðir Gordons Ramsay's

Ég hef verið að horfa svolítið á labbitúra Gordon Ramsays milli veitingahúsa undanfarið.  Ef þú ert með Stöð 2 um þessar mundir þá geturðu horft á þessa þætti. Þetta eru alveg ferlega spes þættir og gaman að horfa á þá en samt ekki kannski  að staðaldri, viku eftir viku, heldur miklu fremur öðru hvoru. Sem er náttúrulega bara mín skoðun og þarf ekki að endurspegla skoðanir þjóðarinnar;)

Í síðasta þætti sem ég sá, þá fór Gordon til Costa del Sol og fann þar brezkan veitingastað í slæmum málum.  Í eldhúsinu var einn ungur kokkur og hann var að elda samkvæmt 72 rétta matseðli, gestum hafði fækkað vegna þess að þeir fengu í magann, maturinn illa eldaður, kaldur eða bara frosinn.  Á veröndinni var grillmeistari sem grillaði fremur illa matinn, of mikið stundum og geymdi auk þess til næsta dags einhvern hluta þess. Gólfin voru skítug og hægt að finna hundaskít við borð gesta. 

Auðvitað fékk Gordon nokkur reiðiköst þarna. Kokkurinn fékk að finna endalaust fyrir því og allt gert til þess að laga staðinn á einni viku.  Gólfin þrifin, skipt um grillmeistara, matseðlinum breytt, kokkurinn skammaður aftur og aftur, og tilraun gerð til þess að fá fyrri viðskiptavini til baka enda staðurinn í fjárhagslegri klessu.

Það sem ég er hvað mest að velta fyrir mér er hversu erfitt það hljóti að vera að ætla sér að breyta einhverju sérstöku á einni viku eins og Gordon er að gera þarna.  Frábært hversu hann veit alltaf betur og hversu fljótur hann er að fatta vandann á jafnstuttum tíma (sem er mér reyndar til efs, úttekt hlýtur að hafa átt sér stað löngu fyrr). 

Hins vegar þá er eitt þarna sem ég er að hnjóta um og það eru aðferðir Gordons, hversu mjög hann getur orðið reiður við fólk og skammast og rifist. Ef við tölum um það sem er hægt að læra í tengslum við stjórnun þá er það iðulega ekki vænlegt til árangurs. Fólk fer margt hvert bara í baklás og vinnur hlutina verr og mun verr en ef einhverri annarri aðferð væri beitt.  Sem er þó ekki alltaf. Sumir eflast við skammir, adrenalínið fer út blóðið og það verður duglegra vegna þess að það er bara orðið reitt og reiðin keyrir fólkið áfram.  Þetta er því nokkuð tvíbent. Ramsay er býst ég við að miða  að hinu síðara ellegar eigi menn bara að yfirgefa eldhúsið. 

Það er kraftur í þessu ekki spurning, en þættirnir er bara allir svo svipaðir.  Allt í klessu, léleg vinnubrögð, Gordon veit betur, engir kúnnar og reiðiköst.  Þess vegna er maður ekki að glápa á þetta nema bara í einhverju letikasti öðru hvoru, þegar maður hefur ekkert betra að gera, en langar til þess að sjá eitthvað kraftmikið sem er ekki svo fjarri manni sjálfum. Svona mannlega hluti sem geta gerst alls staðar.