Að elska sjálfan sig = sjálfselskur?

Sem barn fékk maður að vita í hverju það feldist að vera sjálfselskur.  Skilgreiningin á því var býsna neikvæð. Sjálfselskur er sá maður sem elskar sjálfan sig og engan annan.  Út frá því mátti allt eins velta því fyrir sér hvort að það væri rangt að elska sjálfan sig. Ef það kæmi þá einatt niður á öðrum. Hvar liggur svo munurinn og hvenær er rétt og hvenær rangt? Líklega veist þú svarið við þessu en hér að neðan langar mig til þess að varpa fram nokkrum rökum þar sem mig langar til þess að sundurgreina einmitt þetta.

 

Sjálfselskur maður elskar í rauninni ekki sjálfan sig. Langanir hans beinast út á við. Vilji hans er að fylla upp í líf sitt á kostnað annarra. Hann er stöðugt að reyna að skara eld að sinni köku. Aðrir verða því fyrir barðinu á ósvífni hans, hnupli, svikum og óheiðarleika. Sjálfselskur maður kann ekki að bera virðingu fyrir öðrum, kann ekki að elska aðra og svífst jafnvel einskis til þess að koma sjálfum sér vel fyrir.  

 

Hann getur líka haft hlutina þannig að hann geri svo mikið til þess að hljóta viðurkenningu annarra að ýmsir aðrir eru hlunnfarnir í leiðinni. Óseðjandi græðgi í það sem aðrir eiga, á að gera þennan mann hamingjusaman, hvað svo sem það kann að vera. En hann verður það ekki og aldrei. Þessi manngerð verður aldrei hamingjusöm þó svo að hún telji sér í trú um það.  

 

Að elska sjálfan sig. Hér komum við að allt öðrum hlut, sem er svo ólíkur hinu fyrra að það er eins og svart og hvítt. Svo ólíkt er með þessu, að við gætum allt eins talað um himnaríki og helvíti. Sérstaklega líka vegna þess að nú getum við farið að tala um hamingjusaman mann.

 

Sá sem elskar sjálfan sig hefur jákvætt mat á sjálfum sér sem tengist um leið eigin sjálfsvirðingu og góðri sjálfsmynd.  Að elska sjálfan sig er að viðhafa góð orð um sjálfan sig á hverjum degi, jákvæð orð, falleg orð en án þess þó að hafa þörf fyrir að tala um það við aðra.  Að elska sjálfan sig er að upplifa jákvæðar tilfinningar innra með sér og vilja þá um leið nota þær til þess að gefa af sér gott til annarra.

 

Að elska sjálfan sig er að vera þess reiðubúinn að fyrirgefa sjálfum sér mistök, fyrirgefa öðrum þeirra og óska öðrum alls góðs í lífinu.  Einnig að óska sjálfum sér alls góðs. Sá sem elskar sig þannig á því mun auðveldara með að elska aðra. Hvernig getur nokkur maður sem ekki lætur sér þykja vænt um sjálfan sig, látið sér þykja vænt um nokkurn mann?

 

Gott er að geta sagt ég elska þig og það er ennþá betra að heyra sömu orð sögð til baka - ég elska þig líka. Bara þetta eitt er heilmikið; hlutir sem byrja hjá okkur sjálfum.