Ánægður með þessa framgöngu

 

Hér fyrir mörgum árum síðan þá var Ingibjörgu hælt mikið og hún vann glæsta sigra. Þá var hún í borgarmálunum. Það var mikið klappað og húrra fyrir nýjum borgarstjóra.  Það gerðist í tvígang eða jafnvel þrígang að Ingibjörg mætti sigurreif á kosningavöku samfylkingarinnar undir dúndrandi lófaklappi á stærsta skemmtistað landsins.  Enginn borgarstjóri hefur eftir þetta verið borinn jafnmikið á kóngastóli. Að vísu var verið að brjóta aftur veru sjálfstæðismanna á valdastóli til margra ára. En hvað samt er hollt fyrir stjórnmálamanninn sjálfan?  Hann getur farið að hugsa: Ég er frábær leiðtogi í borgarmálunum, hvað með landsmálin? Förum þangað og upplifum klapp og húrrahróp þar líka. 

Ingibjörg stökk nefnilega skyndilega beint  úr borgarmálum yfir í landsmálin.  Henni tókst ekki það sem Davíð tókst að gera, að stökkva úr borgarstjórastól yfir í forsætisráðherrastól. Hún komst þó í ráðherrastól.  Með þeirri ákvörðun brást Ingibjörg sínum kjósendum í borgarmálum og hún bar ekki sitt blak eftir það. Tími húrrahrópa verða liðin tíð og urðu ekki í landsmálunum. Þar sigldi skipið í strand. 

Að ganga  í sjálfa sig eins og Ingibjörg gerði í gær er gott skref og heiðarlegt. Hún kemur heiðarlega fram og viðurkennir mistök sín. Sem er ekki á allra færi að gera.  Þegar fólk kemur fram og gengur svona í sjálft sig, þá finnst mér að við verðum að taka því vel, líka vegna þess að við viljum að fleiri geri það. Að fólk gangist við athæfi sínu. 

Það er gott að fólk skuli koma fram og biðjast afsökunar en það er ekki hægt að krefjast þess og það er ekki hægt að krefjast þess að það geri það eins og skot. Það þarf tíma. Það þarf tíma fyrir stjórnmálamann að hugsa aðeins sinn gang og ganga í sjálfan sig. Það hafa menn gert einn af öðrum og það má halda áfram.  Það er ávísun á heilindi og heiðarleika og telst mönnum móralskt til tekna.    Framtíðin mun vissulega dæma þessa sögu og þá sjá menn hlutina e.t.v. í skýrara ljósi en nú. Það á eftir að vera mikið garfað í þessu af sagnfræðingum og alls konar fræðimönnum sem eru ekki fæddir ennþá. 

Stjórnkerfið og efnahagskerfið er í rúst, og framundan er að byggja upp NýTT Ísland. 

„Mér finnst ég hafa brugðist“