Fínt að mæta og æfa

Það er fínt að mæta í Laugar og æfa aðeins. Gaman fanns mér reyndar síðast þegar ég skannaði mig inn að þá kom froskaröddin hans Péturs Jóhanns og sagði - hver er með svona falleg augu, essasú? Mér skilst reyndar að það hafi bara verið einni skanni þannig, en sniðug hugmynd finnst mér að setja svona upp. 

Aðstaðan finnst mér annars fín og allt viðmót gott.  Það er ekki mín skoðun að þarna sé þröngt um vik, of margir og of lítill staður fyrir fjöldann. Einhverjar stundir dags eru að vísu þannig að þá eru fleiri en venjulega en þó aldrei svo að ekki sé hægt að finna sér skáp og tæki til þess að æfi sig í.  Þá er einstaklega skemmtilegt að geta fylgst með sjónvarpsdagsskrá meðan maður er skokka. Kvöldin til þess eru ágæt, ekkert svo mikið af fólki að æfa þess heldur.

Þetta er flott. Frábært að svona flottur staður skuli vera til. Ég mæli alveg eindregið með Laugum að öðrum stöðum ólöstuðum auðvitað.   

 

Steikinni brennt í ræktinni

Það finnst mér bara allt í lagi

Það er mikilvægt að fylgst sé með þessu. Þetta var reyndar ekki svona þegar ég var í framhaldsskóla. Þá voru engin svona bjórkvöld í miðri viku. Það voru böll einu sinni í mánuði og ekki boðið upp á neitt nema vatn. Síðan voru krakkar úr öðrum skólum fengnir til þess að vera í gæslu. 

Sú gæsla staðsetti sig meðal annars við innganginn og gestir á ballið mættu þá iðulega við skál þar eftir partý í heimahúsum.  Síðan var þuklað og þreifað eftir flöskum eða einhverju hulstri með vínanda í.  Þvílíkur atgangur sem það gat verið vegna þess að 10 til 15 manns voru í þessari athugun. Eftir hana var svo liðinu einhvernveginn ýtt inn. Sko þetta var fyrir 20 árum. Innandyra var ekki boðið upp á neitt nema vatn, fatageymslu og auðvitað tónlistina.  

Nú er boðið upp á skemmtikvöld á skemmtistöðum. Áfengisneysla er vissulega ábyrgðarhlutur. Það hafa ekki allir unglingar þroska til þess að umgangast áfengi og það er nauðsynlegt að fylgjast með og hafa hemil á gagnvart unglingadrykkju.  Og nú sýnist mér að það sé boðið upp á eitthvað meira en vatn á svona skemmtikvöldum. Það þykja mér fréttir.

Eftir sem áður. Þó svo að úr verði engir sérstakir eftirmálar og áhugi á áfengi hverfi jafnvel eftir unglingsárin þá eru þetta það viðkvæm ár í lífi manneskju að neysla áfengis getur sett sín spor í sálu og hugsunin um atvik dvalið í huga ævina á enda.  Það eru þessi mótunarár sem eru svo mikilvæg hverjum og einum. Það að það sé eftirlit finnst mér gott. En það nær ekki í heimahús þar sem eru partý. Þar kemur inn ábyrgð foreldra að fylgjast með. Sem er mikilvægur hlutur vegna þess að þegar eftirlitið eykst á skemmtistöðum þá flytjast hlutirnir meira til og færast yfir í partýin. 

Vilja banna bjórkvöldin

Þá vitum við það

 Hitler er dauður. Alveg pottþétt að hann dó í neðanjarðarbyrginu. Til eru allavega æviminningar fólks sem var þarna og geta vottað um það. Traudl Junge heyrði skotið ríða af og talar um það í æviminningum sínum.  Síðan kom Heinz Linge að Hitler og konu hans eftir að þau höfðu svipt sig lífi og kvaðst í æviminningum sínum aldrei bíða þess bætur.  Sagan segir að Hitler hafi bæði skotið sig og bitið í blásýruhylki um leið til þess að það væri alveg pottþétt að hann væri í alvörunni að láta sér heppnast að drepa sig. Eva Braun lét sér duga að taka bara inn blásýru. 

En nú vitum við það. Jarðneskum leifum Hitlers var ekki skolað niður í ræsi einhversstaðar í Rússlandi. Hann fékk virðulegri meðferð en það.  Hvað það er nú ágætt að það skuli vera komið á hreint. Nú mun hópur nýnasista ábyggilega reyna að komast að því hvar við Elbu því síðasta af Hitler var kastað og vera þar með ræðuhöld og almennan gleðskap. 

Hitler lifir samt góðu lífi. Þ. e. a. s. í hugum manna. Um hann er talað í þvílíkum fjölda bóka að engu lagi er líkt. Sem er í sjálfu sér ekkert skrítið. Um leið og talað er um illsku og hreina mannvonsku þá er minnst á þennan mann. Allavega mjög oft.  Myndir af manninum birtast öðru hvoru í blöðum og tímaritum. Á netinu líka.  Heimildamyndir koma öðru hvoru og búnar eru til bíómyndir. Hvað ætli það séu margir sem hafi leikið þennan mann í sjónvarps- eða bíómyndum? Enn eiga einhverjir eftir að leika hann, það er alveg pottþétt.   

Ekki það að þessi maður trufli mig neitt þannig. Mér er alveg sama þótt smettið á honum verði á vegi mínum. Mér verður samt oft hugsað til þess hversu oft þessi maður birtist mér á ýmsa vegu eins og ég minntist á í dæmum hér að ofan, án þess að ég væri beinlínis að leita að honum. Ég á samt aldrei eftir að verða aðdáandi hans. 

Gömul vinkona mín sá einu sinni sjónvarpsmynd sem átti að gerast í Austurríki á ofanverðri 19. öld. Hún fjallaði um erfiða bernsku drengs nokkurs sem átti harðsvíraðan og strangan pabba. Svo var farið svo illa með drenginn og hann laminn og barinn og ég veit ekki kvað. Vinkona mín vorkenndi drengnum í hið óendanlega.  Alveg þangað til að kom í ljós að þetta var mynd um bernskuár Hitlers...  

Segja lík Hitlers að engu gert

Hvers vegna í ósköpunum?

 Hvers vegna fær Obama friðarverðlaun Nóbels? Ég er búinn að vera að leita á netinu eftir svari og finn það ekki.  

Staðan hingað til er svona: 

Það á að klára Íraksstríðið. Því er ekki lokið enn. Enginn veit hvenær því lýkur nákvæmlega. 

Þá á að klára stríðið í Afganistan. Sem stendur á að bæta við þúsundum hermanna þar. 

Það á að loka Guantanamo.  Gerist á næsta ári.  

Það er búið að banna pyntingar á hryðjuverkamönnum. 

Það er búið að finna einhverja leið til þess að Palestínumenn og Ísraelar semji. Óklárað ennþá. 

Kjarnorkulausan heim takk.  Meira en að segja það í sjálfu sér. Það er eitt að segja eitthvað um svoleiðis úr ræðustól, annað að sameina þjóðir um slíkt. Ef Obama tækist að búa til kjarnorkulausan heim þá yrði það því mun meira fagnaðarefni að hann fengi Nóbelinn. 

Svo vill Obama vera fremstur í flokki þeirra sem eru á móti loftslagsbreytingum. En viðræður ganga reyndar ekki vel í Kaupmannahöfn um þau mál einmitt núna. 

Með öðrum orðum þá er ekkert sérstakt að gerast hjá Obama sem gerir það að verkum að hann eigi að hljóta þessi friðarverðlaun.  Ef það er einhver sem veit svarið þá væri það fínt.

Mótmælaganga í Ósló

Mæli alveg með þessu!

Ég kíkti á þessu núna strax í nótt og er búinn að sækja öll þessi lög. Ég hélt fyrst að þetta væru lög af eigin vali en þetta er greinilega einn 50 laga pakki sem hægt er að hlaða niður í þjöppuðum zip pakka eða þá að það er hægt að sækja eitt og eitt lag eftir smekk.   Ég hlóð hinu fyrrnefnda niður en lendi þá í smávanda með það að lögin eru öll númeruð þannig að ég veit ekki hvað er hvað.   Endilega kíkið á þetta.   Takk fyrir mig.

Ókeypis tónlist í tilefni dagsins

Tvær hliðar á hverju máli

Það eru iðulega tvær hliðar á hverju máli og jafnvel fleiri í mörgum tilfella. Hér í þessari frétt höfum við eina hlið máls. Samt kemur hópur af fólki og fer samstundis að hneykslast á Jónasi Freydal án þess að hafa heyrt nákvæmlega hans hlið máls. Þegar báðar hliðar máls eru komnar fram þá fyrst er raunverulega hægt að fjalla af alvöru um þessar draugagöngur og hneykslast yfir staðreyndum.

Það eru eftir sem áður vissar staðreyndir sem ekki er hægt að neita. Það eru farnar ferðir í kirkjugarðinn við Suðurgötu og það er verið að segja einhverjar sögur þar. 19.000 manns hafa farið í slíkar göngur það sem af er ári.  Einhverjum hefur fundist þessi þjónusta spennandi. Ekki það að ég hafi hug á því að verja þessar göngur. Síður en svo. Aldrei fór ég og mun aldrei fara í svona göngutúra. Mín skoðun er sú að það eigi ekki að fara í kirkjugarð nema til þess að vitja leiðis og votta virðingu. 

Falsaðar sögur af látnum ekki líðandi

Athyglisvert - eina mynd í viðbót!

 

Skemmtilegur leikari Jim Carrey.  Það vantar eiginlega að sjá mynd af dóttir hans með honum.  Datt í hug að bæta aðeins úr því.  Hún er býsna sæt dóttirin.  

 

 

Jim Carrey að verða afi

Örfá orð um þennan söfnuð og tilgangslítið tiltæki

Það er eitt sérstakt við Fíladelfíusöfnuðinn núna. Hann hefur breyst mikið síðan Einar J. Gíslason flutti eldprédikanir sínar. Þá þótti húsið stórt og nóg pláss fyrir safnaðarmeðlimi. Fyrir 20 árum síðan var hægt að halda sameiginlegar samkomur allra frjálsra trúfélaga í þessu húsi og gekk það vel. Í dag er það ekki hægt. Fíladelfíumenn eru orðnir það margir að húsið telst svotil of lítið fyrir samkomuhald og því þörf á stærri byggingu.  Gott og vel.

Ef maður ætlar að sækja samkomu þarna þá verður maður að mæta snemma. Helst hálftíma fyrr, ellegar standa.    Ekki finnst mér líklegt að nokkur standi á jólatónleikum safnaðarins og uppsetningin verður án efa flott hjá þeim.  Þá verða safnaðarmeðlimir auk þess líklegir til þess að vilja mæta snemma og raða sér sjálfir á bekkina með löngum fyrirvara. Kossarnir yrðu þá ekki nema e.t.v. á aftasta bekk og myndavélar eru ekki að grípa neitt þar. Yfirhöfuð þá er það sýn mín þegar ég hef verið að horfa á þessa tónleika í sjónvarpi að salurinn sé myrkvaður og fókusinn sé á sviðið. 

Ef þú ætlar á venjulega samkomu þarna þá getur allt eins verið líklegt að þú komist varla inn sökum plássleysis! Nema þú viljir standa eins og áður sagði.  Söfnuðurinn hefur fyrir löngu yfirfyllst sökum mikillar fjölgunar kirkjumeðlima og húsakostur er orðinn þröngur enda hefur mikil trúarleg vakning orðið þarna á undanförnum árum. Ef samkynhneigðir vilja mæta þarna þá er þeim það ábyggilega velkomið en þá þurfa þeir að vera brögðóttir um sæti. Fíladelfíumenn eru sjálfir alveg ferlega brögðóttir um slíkt og auðvelt fyrir utansafnaðarmann að komast ekki lengur inn þar sem húsið er allt e.t.v. mest megnis með frátekin sæti og færri komast að en vilja. 

Þessi kór er þrælvanur að koma fram. Þó svo að einhverjir fari að kyssast þarna þá er ég efins um að það hafi áhrif á kórinn sem er á fullu við að vanda sig, vel æfður, með flóðljósin á sér og myrkvaðan sal.

Ég efast um þetta kossatiltæki að það skili nokkrum árangri. Gangi ykkur öllum vel samt kæru vinir.

Samkynhneigðir kyssast í Fíladelfíu

Að hafa nákvæmlega alla þessa kosti til að bera

 Þetta Selfossmál er með því allra leiðinlegasta sem dunið hefur á kirkjunni undanfarin ár. Hvers vegna þarf kirkjan að ganga í gegnum einhvers konar kynferðisleg þukl-mál í annað sinn á bara nokkuð stuttum tíma? Þvílík hörmung að þurfa að horfa upp á þetta í fjölmiðlum. Alveg ferlegt hvað þetta mál er erfitt, vandasamt og ætlar engan endi að taka.   Einum of viðkvæmt mál til þess að ég fari að kafa ofan í það hér eða leggja á það eitthvað sérstakt mat.  Samt eru nokkur atriði svona almennt séð sem vert er að draga fram.

Það er ekki of sögum sagt að gerðar séu miklar kröfur til presta. Þeir eiga að vera með háan siðferðisþröskuld, elskulegir, vinalegir, góðhjartaðir, vel menntaðir í guðs orði, góðir ræðumenn, góðir kennimenn, koma vel fyrir, þægilegir í viðmóti og kurteisir líka. Eða finnst þér ekki? Því miður þá er enginn prestur til á Íslandi sem hefur alveg nákvæmlega alla þessa kosti og það á öllum stundum.  En sumir eru þessu þó kannski ekki fjarri.

Hvað um það. Blessaðir prestarnir eiga það líka til, að verða þreyttir, pirraðir, svo dónalegir að kórinn í kirkjunni á skilið afsökunarbeiðni, veigra sér við að heilsa fólki vegna þess að þeir líta niður á það, skamma fólk heiftarlega fyrir litlar sem engar sakir, keyra framhjá konum sem dottið hafa á svellinu, hatast við aðra, átta sig ekkert á lítilsvirðandi ummælum sjálfs sín um viðstadda, flytja innihaldslausar prédikanir sunnudag eftir sunnudag, viðurkenna ekki eigin mistök, finnast þeir vera merkilegri en annað fólk og vilja engan veginn bjóðast til þess að reyna að leysa vandann.  Prestar eru jú mannlegir eins og aðrir en við viljum vissulega gera kröfur til þess að þeir séu ekki á þvílíku kuldalegu plani.  

Sem betur fer eru líka til góðir menn í þessari stétt sem eru henni til sóma, velviljaðir og elskulegir. En menn verða samt að gæta sín. Maður í prests-starfi getur ekki leyft sér hvað sem er og það er vont ef menn eru að fara fyrir dóm útaf hugsanlegum siðferðisbresti.  Einhver vafi um siðferði passar illa manni í prestshlutverki. Það er bara þannig.  

 

Hörð gagnrýni á biskupinn

Stytta af Helga Hóseasyni þjónar engum tilgangi.

Það langar víst einhverjum til þess að settur verði minnisvarði um Helga Hóseason á þeim stað sem hann stóð einatt á Langholtsveginum.  Jú þarna stóð hann til margra ára í öllum veðrum nánast. Ef hann sást ekki á sínu vanabundna horni gat verið að hann hefði fært sig yfir götuna svona til tilbreytingar eða sest niður í strætóskýli þar rétt hjá.  En til hvers samt að búa til minnisvarða um hann?

Handa hverjum og til hvers væri sá minnisvarði?  Einhverntíma verða hér Íslendingar sem aldrei sáu Helga standa þarna í lifanda lífi, vita ekki hvers vegna hann stóð þarna, hvað það var sem hrjáði hann né heldur hvað það var sem dreif hann áfram til þess að vera þarna.  Skiltin verða kannski ennþá til og þá í einkaeigu einhvers, og ævisaga Helga ekki til nema ef vera skyldi að einhver sagnfræðingurinn vildi safna saman ýmsum gögnum um hann.   Vissulega stóð Helgi fastur á skoðun sinni alla tíð og hann var á móti kristinni trú og allri guðstrú yfirhöfuð.  Þannig var hans lífsskoðun og kannski aðeins meira en það.  En hann var einnig á móti stríðinu í Írak og okkar þætti við upphaf þess á sínum tíma, auk þess sem hann var á móti tóbaksreykingum.  

Ekkert af þessu samt gerir Helga að neinni goðsögn né heldur verðugan þess að þarna verði einhver minnisvarði um hann. Hann skilur ekkert eftir nema persónu sína sem var þarna og allt sem verið var að mótmæla verður að hjómi með tímanum og allar hinar hörðu lífsskoðanir hverfa smátt og smátt inn í móðu gærdagsins. Ekkert situr á endanum eftir nema minningin um manninn og einnig það hverfur inn í reykmökk gleymskunnar þegar þeir sem nú lifa hverfa einn af öðrum á braut. Eftir stendur svo stytta eða minnisvarði sem segði fólki í raun ekkert og á endanum yrði hún færð eitthvert burt líka.  

Það mætti minnast Helga með öðrum hætti en því að nota þetta götuhorn til þess að setja þar minnisvarða. Um hann væri hægt að fjalla í bókum og myndir hægt að setja á spilastokka eða listaverk. En sjálfur mætti hann svífa á braut í friði frá þessu lífi og einhverri leiðinlegri styttu eða minnisvarða sem engum tilgangi kann að þjóna.