Bloggfærslur mánaðarins, janúar 2013

Um hamingjuna

Ert þú í leit að hamingjunni eða viltu skapa þína eigin?  Ég ætla ekki að spyrja þig að svara öðru hvoru, hvort heldur sé. Sjálfur hafna ég báðum forsendum og fyrir því vil ég færa nokkur rök.  Eflaust hefur þú myndað þér þína eigin skoðun á þessu fyrir löngu síðan og kannski ekki. Hvað veit ég.

Með því að leita að hamingjunni, þá er í rauninni hægt að leita endalaust.  Eins og hamingjan eigi það til að leggja á flótta frá manni, og það um leið og maður fer að leita að henni. Allt eins gæti svo líka verið að maður einfaldlega leiti framhjá henni eða jafnvel hafni tækifærum sem einmitt gætu leitt mann til meiri gæfu; bara vegna þess að leitin er komin svo mikið á fullt, þú skilur mig. 

Betra hlýtur að vera að skapa sína eigin. Hver er sinnar gæfu smiður segir í máltækinu; sem er í sjálfu sér alveg satt.  Við getum verið á fullu við að skapa eitthvað, annaðhvort efnislega hluti eða óefnislega eins og góðar minningar.  En er það samt endilega málið að vera stöðugt að búa eitthvað til?  Eins og við þurfum á einhvers konar skilyrðum að halda svo við séum glöð og hamingjusöm með lífið. Vissulega getur margt verið okkur til hamingju eins og t.d. hús, bíll og börn, en þá erum við aftur farin að tala um skilyrði hamingjunnar. Allt það sem við sköpum getur líka verið fallvalt; þegar við eigum ekki lengur það sem við áttum, sköpuðum í upphafi, hvað þá? 

Þar með hef ég fundið mér leið til þess að hafna spurningunni hér að ofan með einföldu nei-i. Eftir sem áður þá langar mig til þess að benda á aðra leið, sem ég er sjálfur mjög spenntur fyrir.  En áður en ég bendi á hana þá langar mig til þess að vitna í einn ágætan mann: 

 Hver maður er eins hamingjusamur og hann ásetur sjálfum sér að vera sagði Abraham Lincoln eitt sinn.  Með þeim orðum vakna ég og fer á fætur.

Ég rís upp, teygi út hendurnar, faðma sjálfan mig og vel hamingjuna.  Ég vel mér viðhorf gagnvart tilverunni, þakka fyrir það að vera til, og ég vel daginn sjálfan til þess að njóta hans. Ég vel það að framundan sé góður dagur og fer bjartsýnn af stað.  Þar með er hamingjunnar hvorki leitað né hún sköpuð, hún er einfaldlega valin með jákvæðu og bjartsýnu hugarfari. 

Það er svo auðvelt að hafa neikvæð viðhorf gagnvart lífinu. Mörgum hættir til þess að einblína á mistökin, þessi örfáu í einhverju stóru verkefni, en gleyma síðan því sem gekk vel.  Að hugsa sér líka að á einu kvöldi séum við að hitta 20 manns og 2 af þeim eru hreinlega leiðinlegir, þá því miður, standa þessir 2 þarna uppúr eftir kvöldið, mjög oft og iðulega verður það þannig. Hvers vegna ekki að snúa því við og velja þetta æðislega sem skeði, það sem heppnaðist fullkomlega :) 

Þegar upp er staðið þá getur maður samt að kvöldi dags, þakkað fyrir daginn, allar góður stundirnar, öll brosin, góðu sporin sem voru stigin, og sofnað með bros á vör.     

  

 

 

 


Að hugsa jákvætt :)

Það er til þó nokkuð af síðum á netinu sem innihalda upplýsingar um það hvernig eigi að fara að því að hugsa svo og svo jákvætt.  Nú er hægt að þræða sig í gegnum heilu leiðbeiningarnar um það hvernig eigi að vera bjartsýnn og lífsglaður hugsandi jákvætt umfram neikvætt.  Þessar síður sem ég fann eru allar á ensku en þér til hagsbóta þá langar mig til þess að varpa fram nokkrum trixum af þessum síðum.

Að morgni er fínt að vakna með bjartsýni og ákveða það með sjálfum sér að dagurinn verði góður. Síðan er ágætt að lofa sjálfum sér því að brosa og meina það í öll skiptin. 

Þegar neikvæðnin gýs upp þá annaðhvort að skipta henni út fyrir jákvæðari hugsanir ellegar láta hana bara fljóta áfram og berjast ekki gegn henni.

Um að gera að temja sér jákvæð orð í hugsun og orðum. Skipta út ljótum orðum og hafa jákvæð í staðinn. Maður á að eiga fjölda jákvæðra orða um sig og láta sig þykja vænt um sig án nokkurra skilyrða. 

Veldu þér jákvætt fólk til þess að umgangast. Fólk sem er bjartsýnt, jákvætt og eyðir ekki tíma sínum í illt umtal og geðvonskuköst.

Ekki sitja og gera ekki neitt. Þá streymir allt mögulegt leiðinlegt að í huganum og neikvæðni gæti tekið völdin.

Finndu leiðir til þess að fá aðra til þess að brosa. Ein góð leið er að gera sér far um að koma öðrum á óvart með einhvers konar uppátæki. Um daginn t.d. setti ég á mig risastóra svarta hárkollu og kom skyndilega að góðum vini sem átti sér einskis von. Úr varð hlátur og mjög gaman.

Bros getur dimmu í dagsljós breytt segir í Einræðum Starkaðar eftir Einar Ben. Sem er orð að sönnu, bros smitar út frá sér og getur reddað deginum fyrir öðrum, þó svo að við séum sjálf ekki alveg með á því.  Ein sniðug aðferð er að vera með svona bros-dagbók. Í hana eru skráð öll brosin sem tókst að ná fram yfir daginn og síðan er bókin lesin oft, til gleði og ánægju. 

Undir lok dags þá er gott að vera þakklátur fyrir allt það jákvæða sem skeði yfir daginn. Sumir skrá hjá sér allt það jákvæða í dagbókina sína.

Og allir dagar eru góðir dagar. Allir þeir dagar sem við lifum og erum ofar moldu. Slæmir dagar eru bara þegar að bílnum okkar er stolið og honum er keyrt út í sjó eða eitthvað álíka.   

Njóttu dagsins minn kæri vinur :)  


Úti er ævintýri :)

Áttu kost á því að ganga í vinnuna? Sumir hjóla reyndar, aðrir taka strætó og fjöldinn allur af fólki keyrir þangað. Sjálfur hef ég gert allt þetta nema hvað ég hef aldrei verið sóttur heim til mín til þess að fara í vinnuna.

Ég gekk í vinnuna í morgun og var lagt af stað ca. 7:15 að heiman. Kominn var ég yfir í Hamraborg liðlega klukkutíma síðar. Veðrið var ágætt, svell hér og þar, skammdegismyrkur, engar stjörnur á himnum og smá andgustur.

Ég gekk einnig heim úr vinnu og það var einnig liðlega klukkutími sem fór í það. Ætlaði að koma við í Nettó í Mjódd en hætti við það og fór í Bónus í Hólagarði í staðinn.

Það sem ég var að hugsa á leiðinni til og frá vinnu er hversu hægt er að velja sér viðhorf til hlutanna. Fyrir mér í morgun yrði dagurinn lítið ævintýri, ég vissi ekki hvað biði mín og hvernig dagurinn yrði, vonandi yrði hann góður. Sem hann reyndar varð. Einhversstaðar á leiðinni kynni ég að hitta eitthvert fólk, svona handan við hornið, fólk sem ég þekkti, sem gerðist líka. Og hugurinn verður hress af svona labbi :)

Lífið er það sem maður gerir úr því :)


Bucket list

Hefur þú búið til Bucket list þ.e. lista yfir allt mögulegt sem þig mynd langa til þess að gera í lífinu? Það eru til síður á netinu sem aðstoða mann við að setja slíkt upp, með myndum og öllu. Mér nægir allt eins að skrifa niður á blað.  Minn lá yfir þessu á nýársnótt og úr urðu ýmsar hugmyndir. 

 Manstu eftir mynd sem gerð var fyrir nokkrum árum sem fjallar um tvo eldri menn sem vita að þeir eiga stutt eftir og ákveða að búa til Bucket list. Svo fara þeir út um allt, í fallhlífarstökk, safarí, kappakstur,  ferðalög, einsog til Indlands, og allskonar eitthvað... Ég horfði á þessa mynd aftur í kvöld og hún er bæði falleg og þægileg mynd, e.t.v. þriggja klúta fyrir suma. 

220px-Bucket_list_poster

Það hefur annars komið mér virkilega á óvart hversu möguleikarnir geta verið miklir í lífinu. Maður á það til að hreinlega gleyma því. Það er hreint út sagt óteljandi hvað hægt er að gera.  Á móti kemur hversu frjáls maður er og hvað fjárhagurinn í rauninni. Þessir tveir hérna til hliðar hafa úr nægum peningum að spila, þannig að það er í sjálfu sér ekki mikið að marka þá. Þarf samt svona áhugalisti endilega að kalla á mikla peninga? 

 Það er ekki fyrir alla að fara í fallhlífarstökk og svo er það svolítið dýrt sport.  En allavega minn listi er svona:  

 Læra Bachata - mjög skemmtilegur dans sem er að ryðja sér til rúms núna í bænum.   

Klífa Esjuna. Sem ég minntist á hérna að ofan. Mikið svakalega er spenntur fyrir útsýninu þarna uppi. Sjáumst á toppnum.  
 
Prufa sjósund. Ég hef reyndar verið varaður við þessu sporti...
 
Taka þátt í Jónsmessuhlaupi, og hinu og þessu hlaupinu yfir árið. Talandi annars um Jónsmessunótt, ég hef aldrei prufað að velta mér uppúr dögginni. Hefur þú prufað það?
 
 
Síðan, að fara í spinning - nokkuð sem ég hef aldrei prufað að gera.
 
 Fara í riverrafting - hlýtur að vera spennandi, sigla með Norrænu, skoða Noreg, fara í finnskt sauna, fara á sjóskíði, skoða París, Róm, píramídana í Egyptalandi.... það er endalaust hægt að upplifa á ferðalögum. 
 
Annað væri allt eins hægt að hafa á svona lista, sem er að endurnýja samskipti við einhvern sem maður hefur ekki séð lengi, gera sér far um að reisa við það sem áður virkaði brotið, eða biðjast afsökunar þótt seint sé. Það er allt hægt ef viljinn er fyrir hendi. 
 
Njótum lífsins meðan við höfum það :)  
 

 


Jákvæðir hlutir

Þegar við leggjum af stað að morgni dags, keyrum bílnum í vinnuna, tökum strætó eða göngum, hvernig svo sem því er háttað, þá vitum við svo til ekkert um hvað dagurinn kann að bjóða okkur uppá. Það er alltaf þessi óvissa þarna. Þó svo að dagarnir virki allir eins á stundum, þá getur alltaf skotist að okkur dagur sem er allt öðruvísi.

Við erum stöðugt að upplifa eitthvað, góða hluti, býsna jákvæða, neikvæða, eða jafnvel ekkert af áðurnefndu. Verst með þetta neikvæða, það er alltaf að gerast og því miður, þegar við búumst ekki við því. Þá spyr ég hversu auðvelt það sé að vera jákvæður í heimi sem er virkar svo oft svo ferlega neikvæður. Mig langar að benda á ýmsar leiðir og fyrst þessa hér:

Þegar dagurinn verður strembinn, dimmur, leiðinlegur og neikvæður, þá hafa sumir prufað að vera með positive triggers eða svona jákvæða hluti. Sem getur verið mynd af einhverju eða einhverjum sem manni er kær, innblásin orð á miða, eða hlutir sem veita góðar minningar. Ég er sjálfur að hugsa um að hafa fleiri myndir í veskinu mínu :)


Um gleðina

Hversdagsleikinn er voðalega mikið eins, svona frá degi til dags. Við förum á fætur, morgunmatur, klára morgunverkin, drífa sig í vinnu, aftur heim, sjónvarp eða námskeið. En er gleði í þínu lífi? Eitthvað sem er og hægt er að viðhalda eða trekkja af stað. 

Mér hefur dottið sumt í hug varðandi þetta. Eins og það að fara rösklega af stað á morgnana. Opna hurðir með gleðisvip, þ.e. að velja sér að vera glaður um leið og hurðin er opnuð. Síðan að bara valsa inn. Prufa jafnvel að labba glaðlega og brosa í leiðinni. Bjóða góðan daginn glaðlega. Allt þetta þó svo að maður sé ekkert sérstaklega glaður. Málið væri einungis að keyra hlutina í gang.

Hvers vegna ekki að prufa eitthvað svona :) 


Um þjáninguna

Þessi færsla fjallar um trúarlegar öfgar. Eins og gengur og gerist með menn þá hneigjast þeir iðulega til öfga. Mikilla öfga jafnvel.  Trúin á guð kann að vera þar á meðal. Tölum bara um guð kristinna manna hér og látum annað liggja milli hluta, í bili allavega. 

 Í þessum venjulega hversdagsleika upplifir margur ekkert sérstakt sem beinir honum að einhvers konar guðdómi.  Í friðsömu þjóðfélagi eins og á Íslandi, sem er nota bene án hers og væntanlegra styrjalda, þá virkar kristin trú annaðhvort sem aðlaðandi barnatrú eða athafnatrú, þ.e. þegar einungis eru sóttar messur á hátíðisdögum, vegna jarðarfara, hjónavígslna, skírna o.s.frv.  2svar á ári er farið til kirkju og ekki einu sinni það oft á tíðum.

Þegar síðan fýkur í öll skjól þá leitar margur í trúnna og ýmsir fara þá að upplifa Guð. Kristin trú virkar einhvernveginn best í þrengingum; þegar fólk upplifir mikinn sársauka, þjáningar og trúnna um leið.  Ef við förum aftur í tímann og sjáum fyrir okkur hina fyrstu kristnu þá voru þeir þannig að þeir vildu þjást og ganga í dauðinn. Frelsun margra þeirra fólst í því að deyja kvalafullum dauðdaga ásamt Kristi og rísa síðan upp með honum.  Þannig náðu menn að upplifa Guð fyrir tilstilli þjáningarinnar.  Það er reyndar eins og margur finni hann helst með því móti, með þjáningu. Sorgmæddir gera það, einmana fólk, sjúklingar, andlega veikir, fólk sem er að koma úr harðri neyslu eins og dópistar og alkóhólistar. Hinn hversdagslegi maður tilheyrir ekki neitt sérstaklega þessum hópi. 

Hversdagsmaðurinn heldur áfram sinni göngu til og frá og er ekkert endilega að hugsa um Guð. Þegar lífið gengur fínt, er þá þörf á einhverju fleiru? Hvers vegna að trúa á eitthvað sem sést ekki, heyrist ekki í og er ekki hægt að sanna að sé til? Nú orðið er alveg dæmigert að hugsa þannig. En svo gerist iðulega eitthvað erfitt hjá okkur öllum fyrr en síðar. Fólk skilur, veikist, deyr o. m. fl. 

Væri þess vegna hægt að taka þjáningunni fagnandi? Að hún færi mann nær einhvers konar guðdómi og andlegri frelsun. Margur þjáður hefur upplifað eitthvað honum æðri, sem birtist honum eða virðist vilja mæta honum með einhverjum hætti.  Eins og meiri líkur séu á því að hinn þjáði upplifi guðdóminn heldur en sá sem lifir góðu lífi. Sem má vel vera.  Rasputin syndgaði ítrekað upp á náðina, þjáðist vegna þess og iðraðist svalls síns. Síðan syndgaði hann aftur og þjáðist.  Með þessum hætti taldi hann sig upplifa Guð mun sterkar.

Hvernig er það, ætti maður ekki bara að halda sér innan þægindarammans, eða hvað finnst þér? 


Himnaríki

Mér vitraðist himnaríki eitt sinn að kvöldi.  Nú spyrð þú kannski hvort slíkur staður sé til og hvers vegna ekki spyr ég á móti.  Er okkar veruleiki endilega sá eini, geta þeir ekki verið fleiri og allavegana? Hvað vitum við annars út fyrir okkar eigin rann nema það eitt að við deyjum einhvern daginn og við tekur eitthvað annað, önnur vídd eða veruleiki, ellegar ekki neitt. Hvað vitum við svo sem?  En hér kemur sú vitrun sem ég sá fyrir mér og sem mér leið svo vel með. 

Himnaríki er til. Þar eru engir veggir og engin hús. Það er vegna þess að ekkert girðir af annað og lásar eru óþarfir, enginn þarf að loka sig af og þörfin á eignum er ekki til staðar.  Ekkert er til sem heitir hægri og vinstri, upp né niður.  Þar eru litirnir svo fallegir og margir þeirra eru ekki til á jörðinni. Fátt eitt af þeirri fegurð sem þarna finnst er raunverulega til á jörðu.  Þær verur sem flæða þarna um í mikilli vellíðan búa yfir meiri fegurð heldur en nokkurn tíma hefur fyrirfundist meðal manna. Og það er hægt að gera allt mögulegt í þessu óendanlega stóra rými, þar sem að vonbrigði og særindi eru ekki til. Þarna er hægt að semja hina fegurstu tónlist og flytja hana. Allt er hægt, eins lengi og það er fallegt og flott.  Það er líka hægt að búa til nýja undursamlega liti. 

 Þetta er bara önnur vídd, veruleiki sem er annars konar, öðruvísi, fegurri en mannheimar nokkurn tíma. 

 


Brotið þjóðfélag

Það er verið að pota í kýlin og hleypa heilmiklum greftri upp.  Tímabil afhjúpunar er virkilega hafið og nú hafa verið afhjúpaðir nokkrir illskeyttir menn.  Menn sem höfðu komið sér fyrir hingað og þangað. Einn hafði t.d. komið sér fyrir á hóteli um skeið, en annars verið hingað og þangað við iðju sína, þ.e. að misnota annað fólk kynferðislega. Á sama tíma var skólastjóri barnaskóla við nákvæmlega sömu iðju og enn annar notaði tölvuna sína til þess að komast í kynni við börn. 

Þetta er þyngra en tárum taki. Þvílík hörmung. Hver verður síðan afhjúpaður næst? Hvar enda allar þessar afhjúpanir? Þær eru vissulega mikilvægar, líka til þess að stemma stigu við þeim alvarlega glæp sem misnotkun er.  En svo er annað, sem er hvort að allt tal um kynferðislega áreitni geti farið út í öfgar og langt út fyrir hvers kyns þjófabálk.

Þegar allt mögulegt fer að teljast áreitni, sem var það ekki áður. Eða þegar að þörfin fyrir að afhjúpa hinn illa fer að vera svo mikil að einhver saklaus verður fyrir barðinu á því. Líka þegar karlmenn mega ekki lengur koma nálægt hinu og þessu, eins og ekki yfirhöfuð nálægt börnum annarra, hvar sem er.  Sbr. leikskólakennarar í Danmörku mega ekki lengur fara á Wc með börn. 

Okkar er að skapa kærleiksríkt þjóðfélag. Við getum að sama skapi búið til óttaslegið þjóðfélag. Þá á ég við þjóðfélag þar sem að ótti hefur læðst svo að fólki að það er stöðugt á varðbergi. Á endalausu varðbergi gagnvart öllu mögulegu eins og bara öðru fólki yfirhöfuð og þá sérstaklega karlmönnum sem eru einir á vappi einhversstaðar. Á varðbergi gagnvart hugsanlegum glæpum og perraskap. Auðvitað þurfum við að vera varkár í lífinu, en hér er ég að tala um því mun meiri ótta við hið vonda.

Hið vonda á heima í skúmaskotum og á erfitt með að horfast í augu við sjálft sig. Pukur og makk í skjóli myrkurs er hinu illa mikilvægt til þess að dafna. Með öllu því sem ekki má komast upp.  Leið ljóss og heiðarleika er að gera ekkert sem aðrir mega ekki vita um  og vera þekktur fyrir þá viðleitni. Sú leið er góð. 

 


Um meðvirkni

Ég hef verið að velta fyrir mér hugtakinu meðvirkni. Það hefur mikið til verið notað meðal fólks sem hefur með einhverju móti tengst alkóhólisma eða einhverri annarri fíkn, hvort heldur sem það sjálft er fíkillinn eða einhver aðstandandi. Hér koma nokkrar hugmyndir um meðvirkni sem ræddar hafa verið og margur kannast e.t.v. við eitthvað af þessu.

Meðvirkur sveiflast með geði annarra. Hann verður glaður þegar annar er glaður og alveg eins leiður þegar hinn er leiður. Meðvirkur vill gjarnan segja nei við hinu eða þessu en á í vandræðum með það og verður innst inni reiður yfir því að hafa ekki staðið með sjálfum sér.

Meðvirkur getur verið svo upptekinn af þörfum annarra að hann er búinn að glata ákveðinni tilfinningu fyrir sjálfum sér. Hver er ég, hvað finnst mér gott, hvað langar mig til, hvað vil ég?

Meðvirkur veltir mikið fyrir sér svipbrigðum og hegðunarmynstri annarra og finnst iðulega að þessi eða hin hegðunin tengist sjálfum sér, þ.e.a.s að aðrir séu að hugsa um sig þegar þeir eru ekki að því.

Meðvirkur býr til leikrit í kringum sig þar sem hann sjálfur er aðalleikarinn og aðrir ættu að fylgja hans forskrift (vera svona eða hinssegin) annars fari allt í klessu, leikritið ónýtt og vont að lifa.

 

Til þess að forðast þetta er að mínu mati gott að æfa sig í ákveðnum hlutum:

1) Að eiga til jákvæða umsögn um sjálfan sig og nota daglega góð og jákvæð orð um sig.

2) Að safna saman lista yfir allt mögulegt það sem maður er stoltur af. Lesa hann síðan oft.

3) Að eiga trúnaðarvin sem hægt er að treysta, sem hlustar og tala um allt mögulegt við. Það er gott líka að tappa af annað slagið.

4) Að taka einn dag í einu og slappa af "einhvern veginn" á hverjum degi.

5) Að gera reglulega hluti sem maður hefur aldrei gert áður, þarf ekki að vera merkilegt, eitt væri að fara annars staðar inn eða út, fara þangað í fyrsta skipti, skipta einhverju út, setja annað inn o.s.frv.

6) Svo er að sleppa tökum á öðrum fólki, fari sá sem fara vill, komi sá sem koma vill, mér og mínum að meinalausu. Það fólk ætti að vera í lífi þínu sem á raunverulega heima þar, aðrir ættu að vera annarsstaðar.

7) Að æfa sig í sjálfsstjórn. Að vera ekki að velta öðru fólki of mikið fyrir sér.

8) Að slappa enn og aftur af og leyfa öðru fólki að lifa og hafa sínar eigin skoðanir. Heimurinn er einn risastór skoðanagrautur akkúrat núna. Best er að hafa sínar eigin skoðanir á hlutunum.

9) Um að gera að eiga uppbyggilega og góða vini. Ef vinurinn brýtur þig niður, finndu þér annan vin. Betra er jafnvel að vera einn fremur en að eiga kjána fyrir vin.

10) Að æfa sig í einveru. Að upplifa sjálfan sig einan og æfa sig í því að geta verið einn. Það geta ekki allir verið einir. Sumu fólki er það nær ómögulegt.

11) Vertu sú manneskja sem þig langar til að vera eða verða.

Taktu það sem þér líkar af þessu, láttu annað liggja milli hluta ;)


Höfundur

Þórður Guðmundsson

Þórður Guðmundsson þroskaþjálfi

Nýjustu myndir

  • bill cosby 620x480 cemrf
  • ATI-lower-review-polymer
  • ATI-lower-review-polymer
  • download JFK
  • Aretrov

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (19.3.): 0
  • Sl. sólarhring:
  • Sl. viku:
  • Frá upphafi: 0

Annað

  • Innlit í dag: 0
  • Innlit sl. viku:
  • Gestir í dag: 0
  • IP-tölur í dag: 0

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband